مطالعه ساختار و تاثیر‌پذیری ترکیب آسپارژین در حلال با استفاده از روش‌های مکانیک کوانتوم

عصاره ریزوم شیرین بیان دارای مقادیری گلوکز، ساکارز، آسپارژین، مواد آلبومیدی، رزین و اسانس است. آسپاراژین موجود در شیرین­بیان نوعی اسید آمینه غیرضروری است که برای حفظ تعادل در دستگاه اعصاب مرکزی ضروری می‌باشد. هدف از این مقاله بررسی پارامترهای ساختاری، گاف انرژی، HOMO-LUMO، الکترون دوستی، پتانسیل شیمیایی، طول پیوند، سختی، نرمی، قطبش­پذیری و ممان دوقطبی ترکیب آسپارژین در فاز گازی و نیز درحلال­های استونیتریل، DMSO و آب می­باشد.محاسبات با استفاده از نظریه تابعی دانسیته با روش B3LYP و با مجموعه پایه 6- 311G+(d,p) انجام شده­اند. مطابق محاسبات انجام شده،گاف انرژی ترکیب آسپارژین در فاز گازی بیش­تر از این مقدار در حضور حلال می­باشد. حضور حلال در آسپارژین باعث کاهش سختی شیمیایی شد که این کاهش در مورد حلال آب نسبت به حلال­های دیگر بیش­تر است. نرمی این ترکیب در فاز گازی کم­ترین مقدار است و با حضور حلال­ها افزایش پیدا می­کند که بیش­ترین افزایش در حلال آب مشاهده شد. الکترون دوستی ترکیب در حضور حلال­های آب و DMSO و استونیتریل بیش­تر از الکترون دوستی ترکیب آسپارژین در فاز گازی است. همچنین بررسی پارامتر پتانسیل شیمیایی نشان می­دهد که واکنش­پذیری بیش­تر ترکیب در حضور حلال آب به علت کم­تر بودن پتانسیل شیمیایی آن می‌باشد